Let op, dit artikel is ingescand en met tekstherkenningssoftware omgezet. Vandaar dat er nogal wat fouten in de tekst kunnen voorkomen.
Sky Channel: Welcome to the Cartouche
Bron: Veronica Gids - 24 aug 1985
Sky Channel in Nederland, wekelijks vanult discotheek Cartouche in Utrecht. Nederlandse televisie op de satelliet.
Een verslag van Robert Scheendergang.
Linda de Mol: "We maken vier programma's per dag. Vier uur televisie voor Sky Trax, het popprogramma van Sky Channel. Dat is een heleboel. En meestal gebruiken we videoclips. Interviews en clips, zo zijn die programma's opgebouwd. De Eurochart is iets speciaals. Het programma wordt slechts één keer per week uitgezonden. Een programma met clips, maar ook met live optredens," vertelt Chrissie Camp van Sky Trax. "En daarvoor hebben we een discotheek in Nederland gezocht. In Londen lukte het niet. Onze studio is te klein en we hebben de faciliteiten niet om groepen live te laten optreden. Cartouche in Utrecht heeft die wel, het heeft de juiste atmosfeer voor zo'n programma." "Four, three, two, one." Op het podium speelt Kenny Loggins voor de eerste keer die middag zijn nieuwe schijf "Vox Humana'. Na vijf keer lacht hij nog net zo fris. "In een halfuur was het geregeld met de heren van Sky. Toen was het duidelijk. Als het een club moest worden, en ze gingen de Eurochart doen, dan was het hier." Ton Poppes van Cartouche geniet nog na bij die gedachte.
En dat is wel duidelijk als je ziet wat er aan know-how vanuit de club werd ingebracht. Al dit work deden we al voor Sky Channel, We maakten met vijf camera's opnamen van groepen voordat Sky hier kwam. Alleen maar Amerikaanse dingen. Bonnie Pointer, Divine, ik heb zelfs nog een keer een video van Divine aan Veronica aangoboden, maar ik geloof dat ze het iets té vonden."
"Elk hoekje en elke centimeter van de tent kennen we, En we zijn bekend met televisie, dus we weten hoe bepaalde dingen werken. Daarom hebben we op voorhand voor f40.000 aan licht geInvesteerd. Zonder extra instrumenten kun je niet een jaar televisie maken. Dat kan gewoon niet. Dan ben je snel uitgepraat. Dit is de zestiende aflevering. Kijk ze maar na; het is altijd anders. Of we doen wat met neon, met lasers of zoals nu weer, met groot licht. We proberen zoveel mogelijk de identiteit van zo'n groep en de sfeer die zij uitstraalt, to vertalen in licht. Dat ukt aardig. WiJ bepalen hoe het licht er uiteindelijk uit komt te zien. Het is niet zo dat we de deur open doen en dat is het dan. Dat kan niet. Daar zijn de belangen to groot voor. We participeren wel degelijk in het eindprodukt, ook artistiek gezien," aldus Poppes. "We hebben altijd een vrij grote aantrekkingskracht gehad," zegt de voormalige presentator van de TROS Top 50. (Die periode is afgesloten. Televisie is mooi meogenomen, leuk om erbij te doen, maar dit is voor mij altijd veel belangrijker geweest. Met deze club moet ik gewoon mijn geld verdienen.") "Het verschil met de Hilversumse activiteiten is, dat er moet sprake kan zijn van naamsvernoeming. Dat is voor ons interessant. Financieel verdienen we er niet zoveel mee, we vertalen het in reclame. Public Relations, dáár gaat het om. Als er niet over je gesproken wordt, kun je het wel vergeten. Het is alleen een flinke streep door de rekening dat Sky Channel nog steeds niet in Utrecht is te ontvangen."
Linda de Mol en Pat Sharp praten ondertussen de Top 50 aan elkaar. Vaak een boetje flauw. Pat zwijmelend tussen de disco-girls, Linda wat onbeholpen bij een flippermachine: "Heel moeilijk met één hand aan de microfoon. Veel oefenen, denk ik". Linda tussen powerlifters. een apart soort humor, je moet ervan houden. En interviewtjes natuurlijk. Chrissie Camp: In Londen komen ze om te praten. Met Pat Sharp en met Gary Davies bij voorbeeld. Als Linda hier artiesten intorviewt dan is dat alleen om to zeggen: Hal, welkom in Cartouche, heb je het leuk en waar ga je straks naar toe." "Welcome to the Cartouche," roept Linda de Mol, als de laatste tonen van "Vox Humana" wegsterven. "What makes you decide to come to Holland?" " want to make a lot of money," antwoordt Loggins met een grijns. "Je hebt een nieuw album?" Yes, Vox Humana, net als de single."
"Natuurlijk zijn er bands die niet in deze discotheek willen optreden omdat ze hun clips beter vinden," zegt Chrissie Camp." Maar dat zijn er niet veel, het gros is ervan doordrongen dat ze televisie nodig hebben. Dit is een populaire show. Dat weton ze en daarom komen ze. de Eurochart wordt in twaalf landen uitgezonden. Alleen artiesten als Michael Jackson willen zich niet laten zien. Oké, Jo toont de clip, want je krijgt hem toch niet zover om hier te spelen." "Mijn negende aflevering. Ja toch?" Linda de Mol twijfelt even. "Ja, ik doe het nu meer dan twee maanden. Ik hoorde van mijn broer dat er een auditie was voor dit programma. Daar ben ik op afgegaan. Echt met het idee van: Je kunt nooit weten. De videobanden hebben ze opgestuurd naar Sky Channel in London. Ik ben er dus niet via, via ingerold: de directie heeft mij echt gekozen. Sky wilde een Hollands meisje dat hier bekendheid krijgt en wat weet van de groepen die hier geregeld optreden. Maar zo moest natuurlijk goed Engels kunnen spreken. Ik heb een tijdje in Amerika gewoond, veel vrienden in Londen, dus ik heb een vrij aardig Engels accent.
Ik heb eerder televisiewerk gedaan: een kinderprogramma gepresenteerd, assistente van Willem Ruis geweest, veel modeshows gedaan. Alleen, ik studeer normaal gesproken en dat vind ik nog steeds het belangrijkste. ik studeer rechten, derdejaars, hoewel het de laatste maanden wel een beetje moeilijk is geweest. Jo bent er zo mee bezig. En al die voorbereidingen; ik luister wel naar de radio, ik hoor een nummer, maar ik weet nooit precies wie het zingt. Ineens moest ik me daarvoor interesseren. Dus ik heb pop-encyclopedieen gekocht en ik heb telkens de video's van Pat Sharp teruggespoeld om te horen hoe hij het doet. Het is toch een andere taal en daarom wil ik sommige uitdrukkingen wel weten."
Tekst: Robert Scheendergang
Fotografie: Hotze Eisma